ห่านกับไข่ทองคำ

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีสองตายายผู้แสนยากจนอาศัยอยู่ที่กระท่อมเก่า ๆ ในป่ากว้างอย่างสงบสุข แต่จู่ ๆ วันหนึ่งก็เกิดเรื่องประหลาดขึ้น

เมื่อตาเฒ่าพบว่าห่านที่เลี้ยงไว้นั้นออกไข่มาเป็นสีทองอร่าม 

          "ยาย ๆ ดูนี่สิตาเจออะไร ! ห่านของเราออกไข่มาเป็นทองคำด้วยล่ะ" ตาเฒ่าร้องเสียงดัง

          "จริงหรือตาเฒ่า ? จู่ ๆ ห่านมันจะออกไข่มาเป็นทองคำได้ยังไงกัน" ยายเฒ่าถามกลับแบบไม่เชื่อหูตัวเอง

          "ถ้ายายไม่เชื่อ เดี๋ยวตาเอาไข่ใบนี้ไปให้ในเมืองดูก่อนแล้วกัน จะได้รู้กันไปเลยว่านี่คือทองคำจริงหรือปลอม" พูดจบตาเฒ่าก็รีบเดินทางไปยังร้านทองในเมืองทันที

          เมื่อตาเฒ่ามาถึงร้านทองจึงยื่นไข่ห่านปริศนาให้ช่างทองตรวจดูอย่างละเอียด เมื่อช่างทองยืนยันว่านี่แหละคือทองคำของแท้ ตาเฒ่าก็เสนอขายไข่ทองคำใบนั้นอย่างไม่รอช้า

          "ยาย ๆ ไข่ใบนั้นคือทองคำของจริง ตาได้เงินกลับมาตั้งเยอะแน่ะ ต่อไปนี้เราจะรวยกันแล้วนะ !" พูดจบแล้วทั้งสองก็กอดกันอย่างมีความสุข

          จากวันนั้นเป็นต้นมา สองตายายก็หมั่นเก็บไข่ทองคำไปขายทุกวัน จนกลายเป็นเศรษฐีและมีเงินทองใช้ไม่ขาดมือ แต่วันหนึ่งตาเฒ่าก็เริ่มรู้สึกไม่พอใจว่าทำไมห่านของเขาถึงออกไข่

ได้เพียงวันละฟองเท่านั้น จึงเกิดความคิดขึ้นมาว่า

          "ยายเฒ่า.. วันนี้เราไปผ่าท้องห่านกันดีกว่า จะได้เอาไข่ทองคำทั้งหมดในนั้นไปขายทีเดียว มัวแต่เก็บวันละฟองแบบนี้ มันจะไปทันกินอะไร" ตาเฒ่าเอ่ยชวน

          "ก็ดีเหมือนกันนะตา เราจะได้ไม่ต้องเหนื่อยเดินทางเข้าเมืองทุกวัน" ยายเฒ่าเห็นดีเห็นงามไปด้วย

          ว่าแล้วก็ไม่รอช้า สองตายายรีบจับห่านมาผ่าท้องทันที แต่ปรากฏว่าในท้องของห่านนั้นไม่มีไข่ทองคำอยู่เลยแม้แต่ฟองเดียว แถมทั้งสองยังต้องสูญเสียห่านของพวกเขาไป

โดยไม่มีโอกาสเก็บไข่ทองคำไปขายอีกเลย.. 

          เวลาที่เด็กๆ อยากได้อะไร ต้องรู้จักพยายาม รู้จักขวนขวาย เพราะในโลกของความจริงนั้นไม่มีห่านที่ออกไข่ทองคำให้เราเหมือนในนิทาน ถ้าอยากมีฐานะร่ำรวยก็ต้องเรียนรู้ที่จะประหยัดอดออม ไม่ใช้ชีวิตฟุ่มเฟือย หรือถ้าอยากได้ของเล่นก็ต้องรู้จักเก็บหอมรอมริบ หมั่นหยอดกระปุกทุกวัน และสิ่งที่สำคัญที่สุด เมื่อคุณหนู ๆ ได้สิ่งของที่ต้องการแล้ว ก็ควรพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีกันด้วยนะคะ ไม่อย่างนั้นชีวิตจะไม่เหลืออะไรเลยเหมือนกับสองตายาย หรือเป็นดั่งสุภาษิตไทยที่ว่า "โลภมาก มักลาภหาย" นั่นเอง